जळ थरथरले

कसे तू म्हणशी  हातून कधी ना घडले भलते

जे घडले, अनवधनाने, ते अजून आहे सलते,

त्या वाटेवरुनी जाता का उगाच जळ थरथरते ?

श्रीधर जहागिरदार 

१५.३.२०१३

तुम खुदकुशी नही कर सकती

तुम बेचैन हो सकती हो 

बौख़ला नहीं सकती 

तुम लड़खड़ा सकती हो 

स्वयं गिर नहीं सकती। .. 

तुम नाराज़ हो सकती हो 

गुस्सा कर नहीं सकती 

किसी कोने में दुबक सकती हो 

दहलीज़ लाँघ नहीं सकती 

रहस्यों की गुत्थी सहेज सकती हो 

सहज उजागर कर नहीं सकती 

हाँ, तुम कविता हो सकती हो 

नही, कहानी हो नहीं सकती 

हत्या हो सकती है तुम्हारी 

तुम ख़ुदकुशी कर नहीं सकती

- श्रीधर जहागिरदार

अंतर्नाद

एक विदुषक माझ्या आतील 

सोडत नाही पाठ

असह्य होता उरी वेदना

कणा ठेवतो ताठ.

सुश्रृताच्या हाती देता

देहाची सारंगी 

विदुषकाच्या गळ्यात घुमते

धून नवी श्रीरंगी

ग्लानी मध्ये ऐकत असता 

मी धीराची वाणी

खुशाल बसतो आत विदुषक 

गात पोपटी गाणी.

अविरत चाले वटवट याची

आत कसा हा आला

ओळख पटली विदुषकाची 

अंतर्नाद गवसला.

- श्रीधर जहागिरदार

खिडकी

एक खिडकी असते कविता 

आत काय असेल याची उत्सुकता 

चाळवणारी, 

असलाच पडदा तिच्यावर 

तरी अदमास करायला लावणारी.

कविता असते एक खिडकी 

आश्वासक गज लावून 

अंतरंग सुरक्षित ठेवत 

संवाद साधणारी.

कविता एक खिडकी असते 

किलकिली, 

संदर्भ न देता, भिंतीवर टांगलेल्या

तसबीरी दृष्य-अदृष्य करणारी. 

कविता खिडकीत वसते.

खिडकी कवितेत असते.

- श्रीधर जहागिरदार 

२१ मार्च २०२४

बाळकृष्ण

त्याने उघडले फ्रिजचे दार सताड फिरवली नजर आतल्या ब्रम्हांडावर उचलला नेमका एक डबा लावले दार अलगद, आवाज होणार नाही याची दक्षता पाळत ! वळला आणि सुसाट पळाला डायनिंग टेबलाच्या खाली बसला डबा उघडून, डोळे बंद करुन समाधी लावून ... काय चाललंय? नानूने विचारले मी बेरी खातोय , सांगू नको ममाला डोळे न उघडता तो म्हणाला रोज संध्याकाळी नानीच्या मांडीत "हा बालकुष्ण आहे ना" विचारून निमुटपणे बसतो, हात जोडून, शिकवणीला बसल्या सारखा..

भिंग

मान्य! तुम्ही माझे सुहृद आहात , हितचिंतक आहात, मनापासून कळवळा आहे माझ्या बद्दल तुमच्या मनात… नक्कीच तुमचा शब्द माझ्या भल्यासाठी योजता तुम्ही. पण तरी, हे सारं होत असताना एकांत हवाच असतो मला माझा स्वत:च स्वत:ला तपासायला, तुमची तपासणी तुमच्या भिंगातून कधी मलाही सवड द्या माझे भिंग तपासायला !! - श्रीधर जहागिरदार

मैं बंँटा हूँ

मैं बँटा हूँ 

अंदर ही अंदर, टुकड़ो में ... 

नाम, जाती, पंथ, भाषा, विचार 

रोजगार, व्यवसाय, खान-पान

कुछ टुकड़े सहमे सहमेसे 

बसते है भीड़ से दूर , 

अपने स्वतंत्र अस्तित्व के प्रति

असमंजस में... 

सिकुड़े हुए हाशिये में !

मन को हवाएं छूती है 

न जाने किस किस दिशा से आती है 

कुछ सहलाती है किसी टुकड़े को 

हाशिये के पास से गुजरते हुए 

अच्छा लगता है, 

पर तभी कुछ डराती है 

लाल धूल सना बवंडर बन .....

"क्यूँ डरते हो ?" 

पूछता है भीड़ से सना 

गर्म हवा का झोंका

नहीं बता पाता 

हाशिये में डर ही तो बसता है !!

काश ! समझ सकती ये भीड़ 

सदियोंसे हाशिया छोड़, 

व्यवस्था की व्याख्या लिखनेवाली !!

- श्रीधर जहगिरदार