कधी स्पंदन, कधी श्वास असतेस तू
दूर असते तरी आसपास असतेस तू...
.
झुरणीस लागते मन माझे उदासवाणे,
आठवून जेव्हा मज उदास असतेस तू...
.
सर्व सीमा आराधनेच्या पार केल्या ,
आरती. नमाज, कधी अरदास असतेस तू...
.
नटणे थटणे तुझे कशाला माझ्या साठी ?
एरवी तशीही मनात 'खास' असतेस तू ...
.
नाते अपुले होत चालले जुने किती
रोज नवखाच एक भास असतेस तू...
.
चाखतो जगातील निंबोळ्या दिवसा
रात्रीस गुळाचा गोड घास असतेस तू...
- अनुवाद : श्रीधर जहागिरदार
************************
निलेश शेव्गावकर यांची मूळ रचना :
कभी धड़कन तो कभी सांस होते हो,
दूर रहकर भी मेरे आसपास होते हो.
.
डूबने लगता है मेरा दिल उदासी में,
मेरी याद में जब तुम उदास होते हो.
.
सारी हद्दे लांघता हूँ तुम्हारे सजदे में ,
इबादत, पूजा तुम्ही अरदास होते हो.
.
सजो ना संवरो मेरी ख़ातिर, फिर भी,
मेरे लिए तुम ऐंवें भी ख़ास होते हो.
.
पुराना हो चला है अब हमारा रिश्ता,
रोज़ मगर एक नया एहसास होते हो.
चूसता हूँ दिन में जहान की निम्बोली,
हर शब् तुम गुड की मिठास होते हो.
कोणत्याही टिप्पण्या नाहीत:
टिप्पणी पोस्ट करा