दोन काठ

नाकारताना ठाऊक असतं
असलेली पोकळी रितीच असणार
पुढेही;
पण "असेल अजून चांगले"
ह्या आशेचे स्पंदन चालू ठेवतात शोध …

एका क्षणी स्वीकारतोच आपण
मिळते ते,वाटते
भरली आता पोकळी … पण
पुढच्याच क्षणी ग्रासते भीती
'अजून चांगल्याची' वाट बंद झाल्याने
थांबलेल्या प्रवासाची !!
.
.
आशा आणि भीती
दोन काठाच्या मधला
हा खळखळाट …।

- श्रीधर जहागिरदार 

१४ जुलै २०१५

जाळी

जाळीत जाळीत जाती

जपलेली पिंपळ पाने…

भिरभिर त्यातून वारा

गाई सांगाड्याचे  गाणे  …

चर् चर् पायाखाली
कण्हते पानगळीचे पान 

विझलेल्या फांदीत रुजावे

मग हिरवळलेले स्वप्न …

क्षणाक्षणाला मरणे अन

क्षणाक्षणातून जनने 

चिरंतनाचे सुरु राहते

निर्मळ झुळझुळ गाणे … 

- श्रीधर जहागिरदार

१८-०२-२०१५

शब्द

 शब्द
***********
लिहिलेले शब्द,
पांढऱ्यावर काळे नसते,
असतात ते मेघ, आकाश व्यापलेले
कधी त्यांच्या उदरात सामावलेली
आर्द्रता समजून घे
आणि विरघळू दे स्वत:लाही नि:संकोचपणे …

 शब्द उद्गारलेले
नसतात वाऱ्यात सोडलेल्या लहरी,
सामावलेली असतात त्यात वादळे
मनातल्या अव्यक्त उद्रेकाची,
कधी तरी कानोसा घे
आणि भिड त्याला समोरा समोर …

अव्यक्त शब्दातली निरवता
तुझी सोय नसते, मुक्त व्यक्त होण्यासाठी
त्यातली दाहकता न विझवता
ऐक त्यातली आर्तता आणि दे हाक ….

अविरत चालणाऱ्या ह्या काल-वाहनात
करत आहोत प्रवास शेजारी बसून, तर
जोडून घेना नाते, मनाचे मनाशी …

२१ जून २०१५

गालगुच्चा

"तुझ्या कविता ऐकायला येतेय", असा 

तुझा निरोप आला कि मला हसूच यायचं

कारण तुझा आणि कवितेचा बादरायण संबंध नाही

हे मला ठाऊक होत

यायचीस आणि म्हणायचीस,
"चल  वही वगैरे काढून ठेव, तोवर मी भजी करायला घेते"

सारी तयारी बरोबर घेऊन आलेली असायचीस तू.

मी मनापासून वाचायचो कविता तुझ्यासाठी

एका पाठोपाठ एक …

मधून मधून भजी आणि वाफाळलेली कॉफी

तू मधून मधून दाद द्यायचीस

"वा ", " काय कल्पना आहे, पुन्हा वाच" …

"काय समजल ग तुला ह्या कवितेतल ?"

मी विचारल होत एकदा

तर म्हणालीस, "तू समजलास, तेव्हढी समज खूप झाली"
.
.

निरोपाच्या वेळी कवितांची वही तुला देऊ केली

तर म्हणालीस, "नको, कवितांचा गालगुच्चा नाही घेता येत !"

त्या नंतर त्या वहीतल्या कविता वाचल्या नाहीत,
 कधीच, कुठेही

कांद्याच्या भज्यांनाही कवितेची चव आली नाही कधी !!

- श्रीधर जहागिरदार

जिद्द

जिद्द

जंगल कापली जाताहेत

त्याच्या दशपटींनी
त्याच वेळी उगवताहेत

आपल्या आतील श्वापदांसह

माणसांच्या मनात ….

शीळ हरवलेली पांखरे

कावरी बावरी फडफडताहेत

निलाजऱ्या गिधाडांच्या छायेत

सूर्याचा शोध त्यांचा

वाटतोय संपुष्टात आलेला….

अवखळपणा विसरून
वाहते झरे स्तब्ध झालेत,

कोरड्या पडलेल्या तळाशी

साचू लागलाय फक्त गाळ,
वातावरणातला ….

तरी लक्ष वेधून घेतो

कातळातून  डोकावणारा

एक तृणांकुर,

जिद्दीने श्वास घेऊ पाहणारा ….  

- श्रीधर जहागिरदार

१७ मे २०१५

मी खरा …

वाटलो जोषात होतो
पण खरा कोषात होतो

साधले काहीच नाही
फक्त मी घोषात होतो

जोडली माया किती मी  
पण कधी तोषात होतो?

प्रेम भक्ती वाटताना

अंतरी रोषात होतो

आरशाचा दोष नाही
मी खरा गोषात होतो

- श्रीधर जहागिरदार

१२-०४-२०१५

प्रवास

अनेक प्रवास केलेत
एकमेकाच्या संगतीने

भर दुपारी
तुडवत उष्ण वाळवंटे भारलेली मृगजळाने
अन्यमनस्क मनाने, चिर-तृषिता सारखे ...

कधी संध्याकाळी
हातात हात वगैरे गुंफून ओल्या वाळूवर
पाठ्य पुस्तकातले धडे गिरवल्या सारखे …

रात्री बेरात्री
वासनांच्या लाटेवर विरघळत, निथळत
सत्कृतदर्शनी मिठीत हरवल्या सारखे ...

उद्या पहाटे
निघुयात का नदी काठी, देवळाच्या दिशेने
असंग विरक्त धवल वगैरे मनाने, नव्या प्रवासाला?

- श्रीधर जहागिरदार
१३ मार्च २०१५