दूरी

मेरे शहर से तुम्हारे गांव को जोड़नेवाली सड़क

उसपर होने वाली बारीश
सच कहूँ तो समान होती है

मगर जब भी होती है, तुम्हारे माथे पर उग आती है
चिंता की लकीरें,  और आते हीजहन में बो देती है सवाल
तुम्हारे टिकाव का …

समय पर आयेगी ? काफी होगी या.…
अकाल? सूखा ? बाढ़ ?

और सड़क के शहर छूने वाले इस छोर पर मै हूँ ,

बारीश की बूंदें झेलते,
दो चार ओलों को सहेजते हुए..... 
जब भी आती है बारीश , मेरे लिए होती है वो

मन भावन गीली मिट्टी की सौंधी खुशबू,
सरसराती हरीभरी किसीकी यादें ,
मेरी कल्पना में बसे सुख दुखोंको सहलाने वाली बौछार,
मेरी तरोताजा अंत:प्रेरणा …

इन सब में याद ही नहीं रहता बारीश का तांडव, जिस में बह चुकी थी
जरूरतें तुम्हारे टिकाव की ....

सड़क के शहरवाले इस छोर पर मैं
और उस छोर पर मुझे न दिखाई देनेवाले तुम
अंत:प्रेरणा और एहसास के बीचकी यह दूरी
क्या कभी मिट पायेगी मुझसे?

मूल रचना : विभावरी बिडवे
अनुवाद: श्रीधर जहागिरदार

मूल रचना

अंतर

****
माझ्या शहरातून तुझ्या गावाकडे
जाणाऱ्या रस्त्यावर पाऊस सारखाच असतो खरंतर!

मात्र तो कधीही आला तरी
त्या टोकाला असते एक विवंचना.
तो कधीही आला तरी घेऊन येतो
टिकावाचा प्रश्न….
वेळेत येईल? आणि आलाच तर पुरेसा?
दुष्काळ, अवर्षण?

मात्र रस्त्याच्या शहरात घेऊन येणाऱ्या
ह्या टोकाला मी असते पाऊस झेलत…
चारदोन गारा वेचत… पाऊस कधीही आला तरी माझ्यासाठी असतो तो
चित्तवृत्ती बहरून टाकणारा,
मातीच्या वासाने
भावनांना दाहवणारा,
कोणाच्या आठवणी कुरवाळणारा….
माझ्या काल्पनिक सुख दुखाःला गोंजारणारा…
माझ्या अंतप्रेरणेला जागवणारा….

त्यामध्ये मी विसरून जाते पावसाचं तांडव,
ज्या पावसात वाहून गेलेली असते
तुझी टिकावाची मुलभुत गरज….

रस्त्याच्या शहरातल्या ह्या टोकाला मी
आणि त्या टोकाला मला न दिसणारा तू…
अंतप्रेरणे पासून जाणीवांपर्यंतचं हे अंतर
कधी होणार पार मझ्याकडून…. ?

  विभावरी