धडा (अनुवादित)

शिकवलातच अखेर धडा
गप्प रहाण्याचा
आणि तो ही असा
कि आता 'गप्प' राहूनच
सुरु असतात गप्पा ...


तांदूळ पूर्ण शिजण्याआधी
पहिल्या उकळीचे
निथळून काढावे पाणी
तसे निथळून गेले ..
बडबड, हट्ट, विनवण्या
रुसवे फुगवे , रडगाणे ...


रडवतच ठेवायचे जिला, तिचे
किती दिवस जिवंत राहील
गाणे …

एक बडबडी, तिला
बनवून सोडलेत
तुम्ही 'समजूतदार' ...


मात्र तरीही
ही अलिप्तता
निपटून काढू शकलेली नाही
असोशी मुळातून …


मूळ हिंदी कविता : अपर्णा अनेकवर्णा
स्वैर अनुवाद : श्रीधर जहागिरदार

मूळ कविता : अपर्णा अनेकवर्णा
सिखा ही दिया

*************
सिखा ही दिया
चुप हो जाना
इतना चुप..
अब बस
चुप बोलता है..

उबलते चावलों में से
माड़ सा निथर गया
वाचाल होना
जिदियाना.. मनुहार करना..
रूठना.. 'रोना-धोना'

जिसे सदा 'धोना' ही माना..
कितने दिन कोई रोयेगा ?
प्रलापी को
'समझदार' बना ही दिया..

तब भी
एक उदासीनता..
एक लिप्तता को,
काट नहीं पाती..