कातरवाट

परीट घडीच्या मनावरती

कातरवेळची काजळी

सांदी कोपरी दडून बसले

आठव जुने वटवाघुळी … 

हिंदकळणारी, फडफडणारी

अजस्त्रपंखी कर्कशा

लक्तर लक्तर पिंजून निघते

भावनांची दुर्दशा  …

रंगीत क्षितीजापलीकडे

अंधाराचा हा घसा

इवला इवला होऊन जाई

भेदरलेला शुभ्र ससा  ….

आकांताने रोज चुकावी

त्रिशंकूची कातरवाट  … 

नवी क्षितिजे घेऊन येईल

कुणी सांगावे नवी पहाट  !

 - श्रीधर जहागिरदार

(१९७०) 

आभाळ

आभाळ इथपासून तिथपर्यंत

एका खिडकीत मावत नाही,

ज्याला त्याला वाटत असत:
आपल्या खिडकीतल तेवढच सच्च !

आपली खिडकी सोडत नाही,

दुसऱ्या खिडकीत जात नाही …

खिडकी असते भिंतींमध्ये

भिंत उभी मनामध्ये 

मन वसते माणसामध्ये

माणस सारी घरामध्ये 

घराभोवती पुन्हा भिंती

भिंतीमध्ये असते खिडकी

खिडकी मधला आभाळ तुकडा
थोडा सरळ, थोडा वाकडा  !

कधी कळणार
तुकडा म्हणजे आभाळ नाही ?

आभाळाच्या गोष्टी करायला

'तुझ माझ' सोडून, अख्ख्या
आभाळाला भिडायला हवं
भिंती मोडून किंवा घर सोडून
सरळ आभाळाखाली यायला हवं

येशील?

- श्रीधर जहागिरदार

५-३-२०१३

माणसांची हद्द झाली

माणसांची हद्द झाली
धर्म ही सरहद्द झाली …

घेउनी  मुख्त्यारनामा
बघ खुदा ही खुद्द झाली ...

स्वार्थ तो चलनात येता
प्रेम नाणी बद्द झाली …

तख्तपोशी मान्य होता
दोष कलमे रद्द झाली …

झोडता चौकात 'श्री'ला
खूष ती बेहद्द झाली …

- श्रीधर जहागिरदार

४-३ -२०१३